Geceye yeniden sis bulutu kaplar
Seni hala bıkmadan seviyor bu ahmak
Sen yıllarca Fethedemediğim İstanbul
Beni anca bu kederden ölüm paklar

Dengem bozuk , dengesizim
O gün sokakta bana denk gelişin
Engel olur bana cehaletin en gerisi
Sen mutluluğa ulaşan yolumun engelisin

Gönül perdem açılsın, görünsün kalbin
Eğer bana yer yoksa giderim bilmelisin
Dönen dünyadaki en büyük kaybım
Yalnızlık içinde ruhumun ölmesi mi ?

Halimi anlatmaya yetmiyor kelime haznem
Çok uzaktasın benden, az gel
Gel de karanlık hayatım ışıldasın
Gel de görünsün bütün renkler pastel

Dünden kalan nedir ki yarın için
Bir iki satır daha tükettim yarim için
Gittin anlarım da , dönüşün niçin ?
Bitti anlarım da , yanıyor içim

Vardır her şerrin her hayrın zamanı
Yankılandı hüznüm , bu hüzün sana mı ?
Sen yaşamım , müziğim , sanatım
Emin ol bütün yazdıklarım sanadır

Çin Seddi kadar büyük ruhumdaki katran
İçimde büyü ve büyüdükçe katlan
Sana ulaşan yolumdaki hatlar
Kesildikçe yoruldum , kötüye gidiyor ahval