Yüreğinin derinliklerinde hissettin o büyük acıyı
Acımın acısıyla kahrolup sessiz, sessiz ağladın
Ağladığımda neyin var yavrum deyip bağrına bastın
Durmasa ağlamalarım sende benimle ağlardın Annem

Bitmeyen isteklerim karşısında çaresiz kalırdın
Sonunda isteklerimi zorda olsa yerine getirirdin
Dertlerin gözyaşlarınla yüreğine aktı,
Ben ağlamayı ne zaman kesersem sevincin yüzüne yansırdı
Evlat sahibi olunca evlat sevgisini o zaman anlarsın derdin
Doğruymuş Annem evlat bir can, bir nefes bir hayat
Bizlerin yaşam suyu şah damarı anladım Annem

Bizler için özel hayatını elinin tersiyle bir kenara itip,
Bağışladın bizlere en nadide geçecek mutlu günlerini
Bir daha geri gelmesi mümkün olmayan gençlik yıllarını
Bizler için heba etin canım Annem

Bizler senin kutsal fedakârlığının karşılığını veremiyoruz
Veremedik kimler veriyor ki belki sende veremedin
Anne, Baba kıymeti ölünce anlaşılır derler
Varlığında kıymetiniz bilinmiyor Annem
Bir Anne on evladı bakar ama
On evlat bir Anneyi neden bakamaz,
Doğru söylemiş atalarımız bakamıyoruz Annem

Canımız acıdığında Anne deriz istem dışı neden
Anne şefkati tüm acıları dindirir
Şefkatinle ah yavrum demeni bekleriz Anne
Sığınacak bir dağ sığınacak bir limandır Anne kolların
Anne ’der ruhumuzla sevgimizle sığınırız sana

Şimdi sensizim ağlarken canım acıyor Annem
Dertlerime derman olmak için kendini unuttun
Evet, unuttun kendini hep bizler için yaşadın
Yüreğinden gelen Sami’mi sevgi sözlerin
Kulaklarımda çınlıyor canım Annem

Ellerin saclarımda dolaşır hayallerimde
Sevgi sözcükleri dillerinde yavrum, yavrum değişlerin
Bana yaşama sevinci verdi o sevgi dolu sözlerin
Soğuk kış günlerinde sarardın kollarına üşümezdik
Güneş gibi ısıtırdın yüreğimi Annem
Anne sevgisi saf katışıksız en doğal bir sevgidir
Yedirdiğin bir lokma ekmek içirdiğin bir yudum su
Emzirdiğin bir damla sütün,
En temiz helalinden ikramındır bizlere Annem

Gülücüklerin ellerinle saçlarımı okşayışın sevgi sözlerin
En güzel, değeri biçilmez zenginliktir Annem
Bizler ne iyi ne kötü günler yaşadık
Kimselere muhtaç etmedin hep çalıştın
Kursağımızdan haram lokma geçirmedin
Yediğimiz her lokma helalindendi Annem

Bizlere başkalarının mallarında gözünüz olmasın derdin
Bizlere az ile yetinmemizi şükretmemizi öğrettin
Yıllarca kahrımızı çektin çekiyorsun yine de Annem
Son nefesinde bile bizleri düşünüp ağlıyorsun
Ağladığını görüyorum kendin yemedin yedirdin
Bu zor yaşam şartları çok zoruma gidiyor
Senden sonra hangi merhametli kollara sığınacağım Annem

Vasıf’ım benim sende ne hakkım ola bilir ki
Evlatlık hakkım helaldir sana sonsuza kadar
Sen helal et yeter ki ödeyemem o kutsal hakkını
Biz evlatlar sırtımızda taşısak bir ömür boyu Anneleri
Ödenmesi mümkün değil hakkınız çanım, çanım Annem

VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU
16.05.2015 CUMARTESİ