seni bekleyişimin adı yok
sevdiğin kadar değil sevildiğince varsın
kurulmamış köprülerden geçmeye çalışan benliğimin
korkularımın ilk durağıdır adresin

ağlamak için yalnız gözyaşı mı akmalı
insan gülerken de ağlayamaz mı
yüzündeki çizgiler anlatır herşeyi
içindeki yara kanar için için
hasret rüzgarları getirir seni kendine

şiirlerim şahit olsun ki
iki satır arasına sığmıyor yalnızlığım
ne cümleyi tamamlayıp nokta koyabiliyorum
ne de kararsızlığımı vürgülle anlatabiliyorum

yıllara yenik düştü keşkelerim
kaf dağının arkasında kaldı hayallerim
sevgimden yine de taviz vermedim
sen namluda ki hüzündün
beni tam on ikiden vurdun
seni bekleyişimin adı yok
gelmeyişininde

ah birde sevmeyi bilseydin
bu kadar mı zordu
bir şeyler tutuşsaydı ya yüreğinde
sevda ateşi yaksaydı seni de

gözleri gülerek baktığında yüzüne
bin kere ölürsün her iç çekişte
dilinin ucuna gelir kelimeler söyleyemezsin
boğazında hıçkırık boğar seni
ölümün diğer adı da sensin
bilmez misin sevgili ....


Refik
31 . 05 . 2015
İstanbul