[ italik

Yine karanlık gece Mayıs yağmurundan ıslak şehir
Dağlar ovalar köyler kentler ıslak
Kentin üstündeki ışıklar yıkanmış
Daha da parlak gece ışıl ışıl
Bırakıp gitsem bir gün belki de bu şehri arayacağım
Adına şiirler yazacağım su katılmamış
Belki gerçekten anlayacağım o zaman seni sevip sevmediğini
Şimdi sen gurbet olansın kötüsün rolün kötü


Gözlerimizden solgun ışıklar yanar durur
Kör kötürüm yalnızlıklar bekler gecelerce sabahı
Bu yeni baharların ne tadı var ne tuzu
Yağmur yine ha düştü ha düşecek
Doğmaya korkuyor ay ve yıldızlar
Yeryüzü çırılçıplak katran karası
Sallanıyor ağaçların dallarında yapraklar
Dolaşıyor sarıyor ruhumuzu bezginlikler
Geçmişinden kovulan anılarla dopdolu
Kısmış gözlerini gökyüzü dokunsan ağlayacak


Ne bulutlar konmuş dağlarının üstüne kara sevdalı
Bahçedeki kızıl gülleri kıskandıracak
Bu bahar hiç çıkarmadı üstünden siyah mantosunu gökyüzü
Çocuklar parkta bankta oturuyor
Sallanıyor kısa geliyor yere değmiyor ayakları
Hüzünlü gün ikindisi gök yağmura gebe
Haziran ayağını salladı Mayıs çelme taksın başına
Nasıl özledim güneşli günleri eski ilk baharları

Yağmur çukurları su dolu
Bu gün buluttan hiç çıkmadı gün hiç doğmadı
Karşı dağlar matemde bütün kuşlar
Nasıl avunuyor insan nasılda kaçıyor gün
Bağdaş kurup kıyısında oturduğu ömrün

Uzaklara çok uzaklara dalıp dalıp gidiyorum
Gözümü açtığımda kapadığımda ben buralarda değildim
Ben bu şehirde doğmadım hiç tanımıyordum
O zaman varlığını bilmiyordum gurbetin

Küçük bir kıyı mahallesinin ucuna yakın
Tahta panjurlu kerpiç evlerin
Gülümseyen bahçe avlusunun duvarlarına yas’lanırdık
Güneş kavururdu
Ah! O zamandan bu zamana çok şey değişti
Şimdi köy mü kent mi belirsiz
İstimlak edilmiş yeryüzü dağ başlarını köylere şehir diyorlar

Gözlerim uzaklara dalıyor
Gölgesinde oynadığımız çınar ağacı geliyor aklıma
Okul yolunda sarı mimozalar
Kırmızı kırmızı sallanan deli karabiber ağaçları
Leylaklar akasyalar zeytin ağaçları doldururdu
Yol kenarlarını papatyalar kaplardı
Dağların eteklerine özgürlük timsali zeytin ağaçları
Ve .. beyaz güvercinler uçardı kalpten kalbe
Zeytinliklerde kırmızı, beyaz ve mor laleler baharı kucaklardı
Şimdi artık dağlar taşlar şehir mi oldu...?

Nurten Ak Aygen

30.05.2015 ]