ne yana baksam görüyorum
nakışı alınmış günlerin yoz gidişini
çocuk elim hazır sanıyor sevgi bayrağını
orada çiğnenmiş bayrağının yanında bile.
karışıyor tozlu bulutlu sele
bakıyor insan kisvesi giyinmiş bazı gök taşları
üstüne üstüne geliyor
bereketli yağmur için açıyor avuçlarını
elinden alınmak istenen Tanrı’ya


tarihte ne kadar hüküm sürdü acaba diyorum
eteklerini taşıtan krallar
ne yaptılar kimbilir yaya kalınca
ya da üstlerine yapılan mezar altında
işe yaradı mı saraylar tahtlar
içebildiler mi suyu
altın kadehten


halkı altlayıp kurdukları özel cennette konuklayan’lar
kaç gün ömür aldınız bu dünyadan
biraz daha boyamak için etek yalayıcıların gözünü
kaç kez çırpacak halk cebini
greve gidecek işçi, yola dökülecek
kaç kez geri adım atmamak için
ayak direyeceksiniz
bir yere kadar gider bu otobüs
yolcular sabırsız
ya da çatlamış sabır taşı
ah ediyor
daha kullanmayın Kur’anı
çarpar!...


bir şarkı aklıma takılıyor eskilerden
ben sizin babanızım
ben ne dersem o olur
olmaz baba diyor çocukluğum
olmaz!
demokrasi var!..



29. 05. 2015 / Nazik Gülünay