Vurulan umutlardan kalan mezar taşını;
Kaybettiğim o gece bul demeyi bıraktım…
Yağmurla yarış edip yanaklarda kuruyan;
Gözyaşımı bir kere sil demeyi bıraktım…

Dudaklarım kadehin son demine küsmeden;
Karanlık sokakların dudağına düşmeden;
Şarkılarım hüzünle merhabayı kesmeden;
Kemanlara bir daha çal demeyi bıraktım…

Bıraktım gölgelerin peşinde yürümekten;
Bir yangının külünde gün be gün erimekten;
Yokluğunu her sabah efkârla sürümekten;
Şu tarumar halimi bil demeyi bıraktım…

Kim duydu feryadımı hayalimi yıkarken;
Senden kalan son resmi inat ile yakarken;
Hazırlanmış ne varsa kapılardan çıkarken;
Gözlerine bakarak kal demeyi bıraktım…

Yarınların koynunda beklesin hayallerim;
Yangınlardan sonrası kavrulurken ellerim;
Madem ki tövbe etmiş açmayacak güllerim;
Beklemeyi öldürüp gel demeyi bıraktım…

Ali ALTINLI – 29/05/2015
Saat: 19:20