Düşününce insana,
Dehşet salıp korkutan,
İsmi gibi soğuk,
İnsanları ürperten,
Ölüm denen bir son var,gerçekten.
Geçecek herkes,ister istemez,
Bir gün o dar geçitten.
O,tatlı bildiği,eğlenceli hayat
Ölüm denen mutlak emirle,
Koşulsuz sona erecek,muhakkak.
Mal,mülk,makam ve mevki’yi,
Dünya hayatında bırakıp,
Cıs cıbıldak,üryan olup,
Huzur-ı Hak’ka gidecek.
Peki,nedir bu ölüm ?
Geliyor,nereden ?
Bütün dünyevi zevklerden,
Doyum olmaz lezzetlerden,
Gerçekten,her şeyden,
Uzak kalıp,bir ayrılık mıdır,nedir ?
Bir yok olmak mıdır,ölüm nedir ?
Ölümü anlamak için,
Önce,Yaratılışı bilmek gerekir.
Hayatı yaratanın,Yüce Varlık olduğunu,
Bilmek gerekir.
Hayatın da,ölümün de,
Onun elinde,onun eseri olduğunu,
Bilmek gerekir.
Kainatı ve bizi,yoktan var edenin,
Bir sürü özellikle yaratıp,Yer yüzüne indirenin
Kim olduğunu,
Bilmek gerekir.
Sayısız nimetlerle besleyip,
Yaşatanın,Yüce Yaratan olduğunu,
Bilmek gerekir.
İnsanın;Kainatın en kıymetli meyvesi,
Kainatın sahibinin,
En kamil sevgilisi olduğunu,
Bilmek gerekir.
İnsanın;Kainata nispetle,
Çok küçük bir varlık,
Ve çok zayıf bir canlı olduğunu,
Bilmek gerekir.
Ve fakat;
Yüce Yaratanın,emri ve lutfuyla,
Kainat’ta,bütün yaratılmışların üstünde,
Bir makam ve mevkide olduğunu,
Bilmek gerekir.
Ebedi saadet definesi anahtarının,
Yaratanın insana,en güzel hediyesi olduğunu,
Bilmek gerekir.
Kullarını,bu derece seven,
Onu,kollayıp gözeten,
Merhamet ve şefkat besleyen,
Yüce yaratan,niçin ?
Kulları için,
Önce hayatı,
Sonra da,ölümü verdi.
Yüce kelamında,Yüce yaratan,
Şöyle söyledi;
"Hanginiz güzel işler yapacaksınız diye;hayatı"
"Sizi imtihan etmek için de; ölümü verdim" dedi.
Öyleyse;
Bir,"Yok olmak" değildir,ölüm.
Yaratanın Yüce huzuruna,
Ona kavuşmaya,ona vuslata,
Ebedi saadete,bir davettir,ölüm.
Ey insanlar,
Siz bunu böyle bilin ...

Tuğal KÖSEMEN