haktan hiç gizli değil gönle pak bir aşk düşmüş
içte tatlı bir his var pır pır ediyor sine
görür görmez çarpılıp ruhum yanıp da pişmiş
aşkın mı vurdu yoksa giz mi düştü esime


vuslata ayarlamış, sanki dümen suyunu
gönül çelen bir garip değiştirmiş huyunu
tutku yanıp tutuştu özden oynar oyunu
bahane eder aşkı adayım der eş’ine


bu aşkı besleyen kim kim ruhsatsız kandıran
kimdi yolumu kesip Leyla olup yandıran
kimdi kalbi zorlayıp uykudan uyandıran
bir çırpıda kandırıp kim taktı ki peşine


meğer ki gönlü kaçmış tatlı bir tek sözüme
hakikate aşıkmış güven duymuş özüme
hiç görmemiş er kişi ben girmişim gözüne
sabrın mutlu mu sonu pek gelirmiş işine


aktı tüm nağmeleri belli ki var bir sıkan
yaktı haşladı beni deli doluydu bu kan
görmeyen hiç kalmadı hep oydu beni yakan
öyle hoş bir sultan ki çarpıldım gidişine


Kim demiş ki aşk yoktur bu nedir peki söyle
seven abad olmazsa gönül coşar mı böyle
bir güzel çıkıp elbet kalbini çalar böyle
uğrunda aşk güdecek bir yar düşer peşine


ne vakit hüzün bulsa gönlümün yok rahatı
kıskanır durur seni ateşten geçer atı
yeni yetme olursa rahatsız eder zatı
bu denli seven varsa ulaşılmaz eşine




(28.05.2015) ..AZAP…