O zamanlar yaşım kadar çil vardı yanaklarında, otuz iki.
Kurban olduğum gözlerine,
Eflatun lensler takardın o zamanlar.
Sevdiklerine ‘maymun’’ demeyi severdin,
Seni seviyorum demek, bir ağza hiç bu kadar yakışmazdı.
Siyahı sever, siyah giyerdin,
Bense tüm renkleri kenara koyar,
Hayata tozpembe bakacağım yıllarda,
Sadece siyahı severdim.
Pelüş oyuncakları sevmezsin mesela,
Bende sevmem, oyuncak ayıları.
Tek bira yeterdi sana, sarhoş olmak için,
Alkol sana hiç yaramazdı.
Sen,
Hüzünlerin kraliçesi…,
Senin hakkında her şey aklımda, evet.
Adresin,
Telefon numaran,
Sevdiğin yemekler,
Sevmediğin sözler,
Okuduğun mısralar.
Yanındaki, çevrendeki,
Seni hak etmeyen insanlar,
Seni yaşarken, senden habersiz.
Ben senden yoksun bir ömrün mahkûmu.
Yıllarca aramadım sırf evlenmişsindir belki diye.
Ne söylesem ki acılarımı anlatmak için.
Sana dair ,ne varsa aklımda evet.
Ama,
Sen,fıstık ağacı;
Kursağıma takılanları bir bilsen…


Erkan ÇEVİK Şubat 2008/ İstanbul