Hayat geçiyordu,
Bir şey olmalıydı,
inancım o ki,dua ediyordum
Ve
Tanrı…
Kabul etmeyeceği duayı bana yaptırmazdı.
Bir gün can buldu hayal,
Geçmişten, daha çocukluğumdan kalan,
Bir fincan kahve gibi kırkıncı yılını kutladı umut.
Bir şubat gecesinde…

Son bulmadan bu rüya,
Bir şey olmalıydı,
inancım o ki,dua ediyordum
Ve
Tanrı
Kabul etmeyeceği duayı bana yaptırmazdı.

Düştüyse aklıma bir hayal,
Ben, evet ben vazgeçmezsem o hayat bulmalıydı.
Bir gün hayal isim buldu kendisine,
Bir adını Nuri koydu bir diğerini Hüsniye.

Çocukluğumdan kalma, çok eskilerden,
Çamurun henüz elleri kirletmediği,
Komşuda pişen aşın komşuya da düştüğü günlerden.
Vefa’nın henüz semt olmadığı zamanlardan kalma,
Neredeydiniz? diye sordum bu zamana kadar.
’Anka kuşlarıyız’ dediler,
’Kaf dağının ardından hayallerini getirdik’,

Şimdi Ali baba gibiyim , hayallerimle saklı bir mağranın önündeyim,
Ve avazım çıktığı kadar bağırıyorum,
Açıl susam açıl…

Erkan ÇEVİK
16.06.2009 / İSTANBUL
Hüsniye YURTSEVEN ve Nuri ÖZKARA ya ithaf edilmiştir.