11
Yorum
25
Beğeni
5,0
Puan
1693
Okunma
bir gece yine bu gece
süzüldüm
belirsiz alfabelere
hem de üşüyen parmak uçlarımla
arıyordum isyanın karanlık küllerini
ne fark eder ki
savrulan hüzün artıkları serap olsa
sarmalanmış ay bile
susmuyor kağıtlarda
ellerimin zaferi yürek,
yüreğim ise, ruhumdaki ben
bir nefer gibi kayboluyorum
cümlelerin öğrettiklerinde
bak nasıl
işlenmiş çığlıklar var satır aralarının ötelerinde
konuyorlar ruhunun ürkek kanatlarına
onlar uçarken harf harf
ben
sadık hasretlerin mirasçı benliği oluyorum şimdi
….
5.0
100% (26)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz