seni anlatmak o kadar zor ki
sığmazsın cümlelere
söze sen diye başlar sus gelir üzerime
düğümlenir boğazıma kelimeler söyleyemem
yüreğimin dar vakitlerinde
tesellim olur adın bile

bürünürüm sessizliğe sensiz seninle
yıldızlar şahit olur sevgime
gözlerimin esaretinde pencerede
ararım senden bir iz sevgimde

canlanır anılar gözümde birbir
gecenin en leyli zamanında
sanki odamda beliriverirsin ansızın
bir şeyler anlatmak istersin bakışlarınla
yine de tek kelime etmezsin

uyanırım daldığım düşler aleminden
buz keser bedenim titrerim
ellerim yine boşlukta kalır
kaybolur sulietin gözlerimin önünden

söyle ey bilinmezlerde ki sevgili
gördüklerim rüya mı yoksa gerçek mi
vuslat bu kadar uzak mı bize
ben seni hep hayallerimde mi seveceğim

gittiğin yerden dön geldim diyerek
gönül kapını aç ardına kadar
yokluğuna alışmak çok zor
geçmese de diner belki acılarım
seninle dolu bak hatıralarım ...


Refik
24 . 05 . 2015
İstanbul