çekerim tespih taneleri gibi
zikir olur ismin dilimde
yaşarım seni sensizliğimde
aklım başımdan gider sensiz gecelerimde
bin kere bozsam da tövbemi
unutmam mümkün değil ki

işledin tüm hücrelerime
aldığım her nefeste sen varsın
soluyorum seni her nefes alıp verdiğimde
yüreğime kazıdım adını çıkmamacasına
attığın her adımı kıblem sayarım
gölgen olurum ardın sıra

yokluğun en büyük cezadır bana
varlığın ödüldür benim için
seni sende yaşamaktır tek dileğim

atma dipsiz kuyulara çıkamam
koma beni ışıksız zindanlarda
yusuf’un çektiklerini yaşatma bana
kurudu bak dilim damağım
oldum elinde oyuncağın

biliyorum
birgün sıkılıp atacaksın bir kenara
kullanılmış mendil gibi
suskunluğunun sebebi demek ki buymuş
aşk senin için bir oyunmuş
kazdığın kuyuya sen de düşeceksin
gözlerimden akan yaşların
söyle hesabını nasıl vereceksin
kalmaz kimsenin kimsede ahı
etme bulma dünyası bilmez misin

ecel çaldığında kapını ansızın
etrafında timsah gözyaşları göreceksin
nasıl helallik isteyecek kızarmayacak mı yüzün
iki elim iki yakanda olacak
günahların tartıldığında ağır basacak yükün ...


Refik
21 . 05 . 2015
İstanbul