göztaşı sağanağından sakın
düşmesin kendinden uzağa
iyi tanı, göğünü kapsayan elemi
bütün alemi sarar da
kalırsın bir dikili taş
dışarı sızdırmaz madenin
yetmez bir kaç hayvanın otlaması
acının çadırında


yağmurunu g’ör
gücünü taşlanarak büyütenlerin
avuçlarındaki nasırda
yazamadan kaderini
ellerine verilmeden kalem
boyunu aşarlar
ekinle


söztaşı yağmurunda kulağını aç
düğümlü sayfalarda giz değil gerçek
sonuna değin git bu yolun
yarenin çıkacaktır verenin
çakıl taşları arasında
kırmızı yüzlü gelincik


kim almaz ki payını taştan
us donmaz döndürülse
bu değirmen taşında su
akar yangı bağırlara
temiz dağlardan çıkar
insan bardağından sunulur
bengisudur


taşı aşağılara fırlatandan değil
suyunu çıkarandan sormalı
kaç hali vardır
kaç harmandan sonra
durulanır insan..





17. 05. 2015 / Nazik Gülünay