Susmuş bir yürek benzemez hiç bir şeye
Gözlerimiz yenik düşer uykudan daha derin bir gülüşe
Hasret çöreklenir omzumuzun üzerine
Üzgün bir arkadaştır o
Öylece ayaklarını suya sokar
Sanki
Deniz benim gözyaşlarım...
Serserilik onun ruhunda var










Dahası da
Bu gece aydınlanacak olmanın verdiği bir heyecan
O karanlık odada terli günlerden sonra
Bir mumun ziyaretine hazırlık
Konuşmayan bir yürek derttir başa...
Konuşturacak bir yürek var mıdır peki?
Soruyorum Hayat sana...
Sorma deme bana!









Adı saklı bir hatıra
Kurumuş gül gibi bekler kapında
Hayal ötesi bir susuş bu
Sanki yaşamaktan da
Ölmekten de sonra keşfedilmiş yeni bir şey
Ölüm ile yaşamayı birleştirince
Ne çıkar ki ortaya?
Araf ta durup bakmak mı dolunaya...
Ben gitmedim ki odamdan bir adım uzağa....








Küçükken ben
Kel-en-bek dermişim uzata uzata kelebeğe
Sonra papatyaya pap pap yat ya dermişim mesela
Gülümserken ağlamak ile sarılırken eskimeyen kedi gözlü yastığıma
İçinde attığı bedene küsen depresyonlu bir kalp ile
Daha ne kadar ölüm ile yaşam arasında savaşırım bilmem ama
Çocukça düşünüp çocukça gülüyorum bu günlerde
Ve önce kendime doğru söylüyorum artık
Sonra da anneme....




Küsme yüreğim ne olur küsme bana
Biliyorum çok kırdılar seni çok üzdüler de
Ben de ister miydim hiç?
Böyle olmasını...
Cehennem gibi bir susuşla beni bana bırakma!
Yalnızlıktan korkuyorum
Hadi konuş
Ses ver bir kere ismimi fısılda
Fısılda soluğuma renk gelsin
Göğüs kafesimin daralan kapısını arala....