duydum ki diyar diyar dolaşıp
arıyormuşsun benden bir iz
soyunma hafiyeliğe
becerin yetersiz

toplayım derken delilleri
ele veriyorsun kendini
dikkat et karartma ve kararma
yapma
insan ol adam gibi adam
unutma
el elden üstündür
bilmezsin kimin kim olduğunu
avlanırsın ava giderken

ne yapmak istiyorsun
belli değil
şizofren nöbetleri gibi hallerin
kaybetme zaman tedavi ol

ne sözden anlarsın ne de halden
yüzün kösele
katarsın milleti birbirine
kavuşmak için emellerine
vicdan yok insanlık ölmüş

salınırsın boy aynalarında
görmez gözün kendinden başka
dön gerçeğe al başını ellerine
nadim ol tövbe et
ödenmez kul hakkı ödeyemezsin
Allah bile affetmez

bırak ithamları
bahar dönmekte yaza
güneş çoktan gösterdi yüzünü
gömülme kalma karanlıklarda
yazık olacak sana
her taraf cıvıl cıvıl
çık dolaş bulursun tenha bir köşe
erik zamanı bolca ye ekşiyi
doğurursun belki Ayşeyi

olmasın herşeyin sanal medya
sığınma faceye
ve her geçen gün küçülme
taşırıyorsun bardağı
bir düşün eksi ve artıyı
masum anadolu’nun
esmer yiğit insanı

duramazsın kavga etmeden
ona buna sataşmadan
fitneler durursun cümle aleme
sonra yine de bakarsın yüzüne

ar edep haya ne gezer sende
sorarsan açıktır gönül gözü
o hisseder herşeyi
rüzgar değil fırtına gibi estikçe eser
din artık durul
gel kendine vurulmadan yerden yere ...


Refik
14 . 05 . 2015
İstanbul