MEKTUP ÖZLEMİ

Gelmez garipsen kimseden mektup,
Ne sevgilinden, ne anandan, ne babandan!
Unuturlar seni hepsi bir anda.

Bir zamanlar senin aklını çalanlar,
Aşkınla yalancıktan yananlar,
Hepsi, hepsi unuturlar,
Bırakırlar seni kendi dünyanda.

Unutulursun sen unutmasan da onları,
Boşuna canlandırırsın belleğinde eski anları,
Kopmuş bulursun yapıştığın dalları bir anda.

Anlamazlar seni,
Duymazlar yüreğinden gelen sesini,
Yalnızlık rüzgârı keser nefesini,
Ayrılığın yükü, yalnız gurbette olanda.

Beklersin umutla yarınları,
“Bugün gelmezse yarın gelir” dersin,
Yarınlarda da havanı alırsın,
Kimse yazmaz dostum, yalnız kalırsın;
Bir yılgınlık olur yalnız kalan insanda.

“Bari dostlarım, kardeşlerim yazsa” dersin,
“Biri unutursa biri unutmaz” dersin,
Boş düşler kurarsın belki kafanda.

Suçu kendine yüklersin hemencecik,
“Beni anlamadılar, kendimi anlatamadım” dersin,
Oysa hiç de öyle olmaz;
Sen anlatamadım sanırsın ama
Onlar isteyerek anlamaz.
Sonuç: Gurbetteysen yalnız kalırsın,
Bırakırlar seni kendi dünyanda...

Arif GÖLGE
(Ankara, 5 Mart 1984)