Gökten uçuşarak gelen,
Yağmur damlası...
Hiç iradesi yoktur ki onun,
Olsun tasası...
Rüzgarın avucunda çırpınan
Bir kuş gibi,
Kaderinin çocuğudur o,
Yağmur damlası...

Birazdan inecektir o,
Takdir edilen yere.
Bilmem ki hangi yere, hangi sere?
Ummana mı düşer?
Yoksa kuru bir toprağa mı?
Kaderini yaşar,
Yağmur damlası.

Topraksa nasibi,
Binbir canlıya hayat olur.
Her canlı şükreder,
Bu gelen misafire...
Çünkü onunla gelir;
Hayatın neşesi.
Onlara umuttur,
Yağmur damlası.

Ummansa nasibi,
Ummanla umman olur.
Bütün balıklara,
Müjdeli yaren olur.
Artık ne dalgadan görür ıstırap...
Ne de Güneş’ten.
O, büyüklere katılmıştır,
Yağmur damlası.

Biz de küçük zerreyken,
Büyüttü Cenab-ı Hakk.
Erit yine benliğini,
Olursun O’nunla mutlak.
Dünya fani ölüm hak.
Biz iki kardeş,
Ben ve...
Yağmur damlası.
Aydın ÇETİNER(2014)