Zamana direniyorum anne,
Geçmek bilmeyen soğuk zamana
Ve ardım sıra dağılan kitapları
Islığıyla okuyor bir fırtına,

Bir elimde öğrencilerimin resmi
Diğerinde yarım bir mektup
Tamamlarsan göndereceğim sana.

Ağlıyorum anne,
Ağlasam da
Göz yaşlarım ısıtmıyor tenimi,

Yine de ilerliyorum şaşmadan hedefimden
İyi insanlara iyi şeyler götürmek için
Bitmeyen bir heyecanla,
Dolu dolu.

Bir o kadar
Uzaklaşıyor adımlarım,
Ağır bir uyku çöküyor gözlerime
İçimde yıkıntılardan oluşan
Bir sıkıntı var.
Anlamadığım ya da anlatamadığım
Yaşayamadığım duygular.

İnsan bu curcunada
Ne korktuğunun farkına varıyor,
Ne uyuduğunun,
Ne de donduğunun anne?

Üşüyorum anne,
Hissetmiyorum ayaklarımı
Çoktan çekildi kan
Parmaklarımdan,

Bir adım daha atabilseydim yaşamaya,
Bir adım daha,
Bir adım daha olacak ismimin önünde
Şehit öğretmen diyecekler
Bir adım daha annem.



Hey bre kara kış, fırtına, zemheri
Durduramazsınız beni,
Bekleyenlerim var çünkü,
Şimdi çiçeklerim süslemiştir okulu,
Her biri ayrı bahçeden
Rengarenk kokulu
Çiçeklerim.

Doyamadığım çiçeklerim anne.