Gönlümün nazarında yeminden kutsal olan
Sözün şahidim olsun ebedi yârimsin sen
İndikçe derinlere kendinde beni bulan
Özün şahidim olsun ebedi yârimsin sen

Şefkâtine sığınıp kapısını çaldığım
Sevdasına ram olup sonsuz hazza daldığım
Mutlulukla beraber yüreğine saldığım
Sızın şahidim olsun ebedi yârimsin sen

Alnının ortasından yalnızlığımı vuran
Hüznümü tutuşturup küllerini savuran
İçine düştüğünde cehennemi kavuran
Közün şahidim olsun ebedi yârimsin sen

Madem ki hasret denen ölümün öz kardeşi
Vuslata yaklaştırır körüklesin ateşi
Nuru ile doğuyor kör bahtımın güneşi
Yüzün şahidim olsun ebedi yârimsin sen

Bir damlacık yaşıyla çöllerimi sulayan
Yıldızsız gecelere ışığını dolayan
O meftun bakışıyla saadet aşılayan
Gözün şahidim olsun ebedi yârimsin sen

Söyle aşkı uğruna dağları devirdiğim
Doğru mu istemeden günahına girdiğim
Tertemiz sevgim ile bahara çevirdiğim
Güzün şahidim olsun ebedi yârimsin sen

İSMAİL KORAY ŞİMŞEK