/Ezelden sonuçlandı nihayetsiz cengimiz/
Bitmeyecek anladım kalbimdeki hasreti,
Doğduğu gün başlamış sonsuzluğa hicreti.
/Neden görmüyorlar ki aşikârken rengimiz?/
Varsa sebep söylesin ettikleri haklı mı?
Ağyara sunmuş iken en gizlimi saklımı.

/Demek imtihan böyle yüce Mevlam test eder/
Say ki talan olmamış güller dolu bahçesi,
Anlatıyor dinle bak aşkın çile lehçesi .
/Visal gelse özlemle ruhu kaplar mest eder/
Derdimizin ölmeden yoktur diye dermanı,
Düşlerimiz ağlıyor göndersene fermanı.

/Bilirsin ömür bitse sana bitmez minnetim/
Kalmadı artık canın candan öte kaygısı,
Olmayacak bir tanem sensizliğe saygısı.
/Cehennemde kavruldu seni ister cennetim/
Hakka açık gönlümüz haykırmalı arzını,
Şükredelim sevdanın kıldık bile farzını.

/Umut varsa kalplerde o da vuslat şevkidir/
Biz severek içmişiz şerbet diye zehrini,
Azmederek gelmişiz fethetmeye şehrini.
/Kavuşmak mı müstesna, ulaşılmaz mevkidir/
Yorgunuyuz yılların düşmüş öze zemheri,
Gelmeyecek hiç bahar, gelmez öteden beri.

/O’dur herşeyin Rabbi gücü elbet muktedir/
Ayrılığın vaktidir sabretmeli sancıya,
Çünkü canan candadır dönmez ki yabancıya.
/Tebessüm denen özde yara olmuş ukdedir/
Ağlamasın gözlerin söz söyleme üstüne,
Secde eder sevdalar gönlümdeki büstüne,

/Güneş doğmuyor sanki cemalinden ar eder/
Şimdi desin kör olan vicdanları yandı mı?
Yoksa derin uykudan bir lahza uyandı mı?
/Dilim sanma lal oldu kemalinden ar eder/
Doğru mudur düşlerin gerçekleri vurduğu?
Sevgiyi kül eyleyip ardınca savurduğu.

/Azap başlıyor canda çözülürken kördüğüm/
Kaldı ki hiç bıkmadan sürdürdü kuşatmayı,
Pes edemez sanmışız, öldürdü yaşatmayı.
/Boyun büktü karşımda hayalindir gördüğüm/
Sanma akıl uslanır kanmış ama fikrime,
Oysa kulak vermiyor yıllar yılı zikrime.

/Melekler de anlar ki sona varmış gayretim
Tamamlandı göğsünde bu âlemden hicretim/

İsmail Koray Şimşek