Sabit bir noktaya
Çivileyip g/özlerimizi,
At gözlüğü takmanın
Keyfini sürüyoruz.
Gerçekler en az
Kendi kadar acıdır
Biliyoruz.

Kimi zaman kabulleniyor,
Kimi zaman öyle gözüküyoruz,
İçimizdeki isyancı savaşçıyı
Bahanelerle
Durduruyoruz kimi zaman da.

Yalanlar uyduruyoruz
S/avunmak için kendimizi,
Oysa öldürüyoruz
Benliğimizi.

Issız bir sokağı andırıyor
Herbirimizin içindeki bu boşluklar.
Ve her boşluk
Girmeye bir davetiye oluyor
Depresyona.

Uçurumlar uçuruyor aslında
İntihar eden insanları
Gök yüzünde özgürce.

Ölüm bir defa,
Ama boşluklar
En az o kadar uçurumlarda.

’Bu akşam ölürüm’ diyor şair
Bir o kadar derin
Bir o kadar boş,
Bir o kadar yalan uçurumlarda.

Yalan olmanın tek yolu değil bu
Bir de kendimizden kaçarak
Pişmanlıkta g/izleniriz,
Gusül suyumuz kendi fetretimiz olur
Suçluluk duygusunda berraklaşır,
Hüzünlerde temizleniriz.