Ben yazarim hayata,
Yazmak koymaz bana,
Ama hayatta  keşke bir utanma olsa....
Neye yarar yazdıklarım,
Hayat beni anlamazsa!!!
Yazıyorum hep anlamsızca,
Ne anlam peşinde koşarsın?
Hayat zaten degil mi kocaman bir muamma...

Boşverdim özgür takılıyorum bu ara,
Herkeste bir dedikodu bir curcuna,
Laf fitne kaynatıyorlar cadı kazanında,
Biri de gelip sorsa hayat ne yaptı sana!!
Beni kimse anlamadı boşver sende anlama.
Yaşıyorum işte kocaman bir muamma...


Arkamdan konuşan konuşana,
Gıybet dolmuş bal dudaklara,
Kelimeler zehir olmuş meşk diyârında,
Boşver insanoglu beni sende anlama,
Yaşanmışlıklar kocaman bir muamma!....

Sevmek istedim doya doya,
Duyulan sevgi ten’e degildi, maneviyatta  ruha..
Siz beni  anlayamadınız duygularım temizdi oysa,
Zamansızdı yaşananlar,
Zaman kocaman bir muamma...