yaşamak bu ise yaşıyor sayma
saçımda beyaza kızayım bırak
olmasın kavuşmak yinede cayma
düşlerime seni çizeyim bırak



razıyım feleğe olsam da köle
seninle sevdim ben derdimi bile
kokunu yük eyle şu kara yele
bir gece sessizce süzeyim bırak



vuslatın yarası kabuk bağlasın
içimdeki çilem cosşun çağlasın
her iki gözümü hasret dağlasın
bir meczup olup ta gezeyim bırak



seninle değilse bahtımda yazı
dinmesin gönlümü saplayan sızı
söndürme yakıp ta kavuran közü
şu çıkmaz canımdan bezeyim bırak



yattığım yatağı mezardan sayıp
bir yıldız olup ta gecenden kayıp
kaçıp şu kaderden, hayattan cayıp
Azrail yurduna sızayım bırak



düşerim düş olup daldığın yere
elle mutlu olup kaldığın yere
göğsümden canımı çaldığın yere
kendimi derdimle ezeyim bırak












Gülşah Gayret
Tekirdağ





_