cinayet esnasında günleri karıştırıyordum
güneşin alnı kısıktı
tutmamıştı akşamın dibi


artık büyüdün demişlerdi
kısa kesmiştim saçlarımı
çerçevesi kelebekli gözlükle bakıyordum
olay mahalline


öğlenüzeri kuruydu hava
üşümüştüm
bi gülüş ısmarlamıştım allaha

kalmadı taze bitti


elim ermiyordu yekinsem kaldırırdım
akşam karanlığını düştüğü yerden
boş veeer dedim
kendi kendine doğar nasılsa
yeniden


en güzel yüzümü taktım
çoğukez bozuk bi musluktan sızar gibi sürekli
damlardı ya pıhtı bi gülüş
öylece karşıladım

az az ışık giriyordu
sıkı sıkı örttüğüm çocukluğumdan
sürekli avucunu uzatıyordum elimin
içinde bir çift mavi göz göğe bakan

mum diksin elime saklambaç oynayan


boş boyutlu bi caymak kapının ardı
hangi dağı kaldırsam altında insan yüklü vagonlar
hangi bulutu aralasam kırlangıç sürüsü


kuş bakışı bi meydana dik gözünü
doğabilen ve ölebilen ne varsa
biraz çiçek aslında hepsi
biraz böcek dağılacak az sonra

az sonra nasıl bakar duvar karşı duvara
nasıl birleşir dirsekleri dirseklerine
nasıl sallanır örümcek evinin bahçesinde
nasıl kanar sallanmaya kör sinek
gibi değişir siluet


hiç gülmemiş mermer bi büst ağzıdır maktul
ince bi kuş sığabilir












teşekkür ederim...