Sustu ne varsa!
Uykusuna daldı ebruli düşler
Bir de yanında ezilmiş bahar çiçeği,
Küskün açışlar biriktirerek zamana
Ağlayışlar düşürdü yaprağına
İnce gülüşler sakladı dallarına
Vakit suskun zamanları çalarken...

Düş teknesine sığındı dalgalarla
Biriktirip ne varsa içinde
Yüzünü eskiten zamana sarıldı
Geçmişin ayak izlerine saklanırken
Yorgun çocuk gözleriyle şarkılar söyledi
Ellerinde ince kız çocuğu dokunuşlardan
Geriye kalanlarıyla büktü boynunu.


Nilüfer bakışlarına daldı
En uzak bulutları biriktirip gözlerine
Saklanıp içindeki küçük kıza
Yalanlar söyledi,
Umut doldurdu ceplerine şeker niyetine
Eteğine döktü birkaç gözyaşı
Onlar da kalsın dedi sende yağmur niyetine
Mendiline birkaç özlem bırakıp gitti sessizce...

Hangi düşün yorgun durağı
Bilsen içimden neler eksildi
Güneşi sakladım perdelerime
Geceye sızdım dehlizlerimde
Son sözümü yazdım içime
Kâğıt yetmedi kendime
Yorgunum küçük kız
Bırak kendimi kendime...

Bırak beni kendime...