eser başında kavak yelleri
kaf dağında burnun senin
gurur kibir vazgeçilmezin
küçük dağları sen mi yarattım sanıyorsun

yaktın aslı misali beni
savur küllerimi hasat mevsimi
nadasa bırak huzur bulsun yüreğin
al benden sol yanımda bıraktığını

çek çizgiyi üzerine unut ismimi
hatıra kalsın tozlu raflar arasında
sen çıkmaz yolların aşılmaz yokuşu
vuslatı olmayan gecelerin sahibi

yıkılışımın tek nedeni sensin
hüzün ektin gönül bahçeme
hüsranları biçiyorum
teselli etmez akan gözyaşlarım
gördüğüm rüyalar artık flu
yaktığın ateşi körükleme ne olur

sende öğrendim aşkı sevgiyi
sensiz yaşamayı da öğrenirim
gözlerinde başlayan sevdam
yüreğinde son buldu ey sevgili

acım çok taze silinmedi izleri
bizi birbirimize bağlayan son halka da koptu
senden bana kalan acı ve gözyaşı
unutma sakın
acı ve gözyaşı üzerine mutluluk olmaz ki ...


Refik
15 . 04 . 2015
İstanbul