Buluşma Zamanı

Sessiz balıkçının
İçi içine sığmıyordu
Gece öylesine sıcaktı ki
Sabaha kadar
Yatağın içinde döndü durdu
Oysa gözlerinden uyku akıyordu
Kalktı
Pencereyi açtı
Derince bir soludu
Ve kendine sordu
Neredeydi bu insanlar
Nereye saklandılar

Uyku tutmuyordu
Alaca karanlıkta
Yıldızlarla mehtap
Yakmazlarla oynaşıyordu.
Güneyden de yosun kokuları geliyordu
Gün ışımaya başlamış
Tam balık zamanıydı
Aldı oltasını sahile indi

Sahil her zamanki gibi sessizdi
Kumlarda ayak izleri aradı bir süre
Sonra fırlattı oltasını dalgalara

Hava öylesine sıcak
Öylesine sıcaktı ki
Denizden buhar çıkıyordu sanki
Her taraf
Bir sis perdesi içindeydi
Uzaklardaki iskeleden
Ve kumsalın bittiği yerlerden
Birçok gözün kendisini izlediğini fark etti
Bir an meraklandı
Etrafına bakındı
Sonra sislerin arasından
Çıkmaya başlayan insanları gördü.
İşte nihayet geldiler dedi.

Yüzlerindeki korku dağılmış
Her kes birbirine kaybettiklerini soruyordu.
Ufka bakarak
Neler yaşadıklarını anlatıyorlardı.
Çocuklarsa ne olduğunu anlamadan
Kendilerince oynuyorlardı
Bazıları istiridye topluyordu.
Sessiz balıkçı
Artık dostlarına kovuşmuş
Ve neşesi yerine gelmişti.
Gülümsedi ve eskisi gibi
Dalgaların üstünden atlayarak
Oltasını ileriye doğru atıverdi.

Bu arada
Sislerin arasından çıka gelen
Bir yalnız adam
Arkasına bile bakmadan
Geleceğe doğru yürüyordu…

Çetin GÜNDAY
26.07.2012
Saat 17.20