Kıyamet Sonrası

Kıyamet sonrası
Tanrıçaların savaşı
Günlerce sürmüştü
Denizin dibi
Yeni bir dünya yaratmak için
Tutsaklığın zincirlerini kırmış
Akdeniz’in gök mavisi sularından
Dalga dalga
Coşkuyla gökyüzüne uzanmıştı
Dalgalarda ki çırpıntıda
Yakamozlar şaşırmış
Kıyametin durması için
Dua ediyorlardı

Nihayet fırtınalar dinmiş
İnce bir toz bulutu güneşi yutmuş
Alaca karanlıkta
Mehtap hasret kaldığı
Akdeniz’in sularıyla buluşmuştu
Sessizlik dört bir yanı sarmış
Ne sahile vuran dalgaların sesi
Ne de cennetin bahçelerindeki
Özgür kuş sesleri yoktu artık.

Kayaların üstünde oturmuş
Yalnız bir adam
Oluşum sonrası
Bu sessiz sahilde
Açlığını gidermek için
Yorulmuş ve üşümüş elleriyle
Gündüzle gecenin buluştuğu yere doğru
Oltasını fırlatıyordu.

Her çekişi bir umut
Gözlerindeki açlık ise balık oluyordu
Kendi kendine
Yine de şanslıyım diyordu
O mahşeri kıyamette
Deniz dibiyle gökyüzünün birleştiği anda
O kızgın sulardaki balık
Ya ben olsaydım
Diye iç geçirdi ve
Yaşar mıydım acaba dedi.

Sessiz Balıkçı
Artık
Gözlerindeki kıyametin şahidiydi
Açlığın verdiği acıyla
Oltanın ucundaki balığa bakıp
Akdeniz’in sakinlemiş maviliklerine
Gülümseyerek
Bir daha fırlattı oltasını

Çetin GÜNDAY
13 06 2012