Seyre daldım yeniden akşamın güneşini,
Eski ahşap evimin küçük penceresinden.
Bir kez daha hissetim gönlümün yanışını,
Derledim gam yükünü hüzün tenceresinden.

Aradım kızıllıkta eskimeyen resmini,
Haz aldım, hayal kurdum ılık esintilerden.
Silmek mümkün olmuyor anılardan ismini,
Sol yanımda bir sızı senli kırıntılardan.

Kayboldum enginlerde, ah bir görsen halimi!
Saklayamam aşkımı inci tanelerimden.
Vuslatı yitik sevda erken büktü belimi,
Neler aldı götürdü gönül hanelerimden.

Bu kısacık ömürde azalıyor yıllarım,
Korkar oldum ey Gülüm! Yalnız gecelerimden.
Tutmaz olurda bir gün yazamazsa ellerim,
Anlarsın hallerimi eksik hecelerimden.

Sona erdi kızıllık geceye hüzün düşer,
Sıralarım üst üste hasret bohçalarımı.
Elem dolu bu kalbe kader zalimce küser,
Çalma benden ey hayat! Sevgi bahçelerimi.

Ezdiniz beni yıllar bir aşkın kucağında,
Kalmadı hiçbir farkım solmuş lalelerimden.
Hüzün yaşar bedenim her köşe bucağında,
Sona ermez umutlar sevda kalelerimden.


Mehmet Macit.
10.04.2015
İzmir