sus yüreğim yeter ağladığın
dünden bir farkı yok bugünün
senin için yokmuş bir değerim
kullandın attın bir mendil gibi
bak yüreğim aç gözünü
o çok sevdiğinin gör gerçek yüzünü
koy bir kenara hüzünü
ne kadar da seviyorum diyordu yürekten
oynadığı rolün hakkını veriyordu
starlara taş çıkarırcasına
hiç merhamette mi yoktu yüreğinde
kurban olarak benimi seçtin
sitemlerim sana değil kendime
kurumuş dudaklarıma bir yudum su istedim
ne vardı böyle kendini kaptıracak
bir görüşte aşk siyah beyaz flimlerde olur
mutlu sonla noktalanmaz çoğu da
baktırdığım fallar da bak doğru çıktı
batıl itikatlarım yoktur inanmasam da
hem üzülecek hem sevineceksin diyordu
bir kez daha yıkıldığım için üzüldüm
sevinemedim henüz yaram çok taze
mutluluk ateşten gömlekmiş meğer
kimine bol gelir büyük dersin
kimine de dar gelir fazlasıyla üzer
sevdanda can çekişirken nefesim
ayaklardan başlar soğumaya bedenim
bir ses verebilseydin
gözlerindeki yaşlarla avutabilseydin beni
ama sen ağlamayı da bilmezsin
başkalarının ağlaması mutluluk kaynağındır senin
sevmesini bilmeyenin yüreğinde yer edemezsin
adasam da ömrümü yoluna
sevilemezsin ...


Refik
10 . 04 . 2015
İstanbul