Kendi nefsini düşünüp ben ben deme,
Enaniyet boyasıyla boyanayım deme,
Başkalarını kendinden küçük görüp de
Kendini herkesten üstün göreyim deme!

Sen bencillik zilletinden kurtulmaya bak,
Acı çeken ruhunu engin tefekküre bırak,
Nefsini şeytanî hislerle yüceltip durma,
Sen, kendine en büyük darbeyi vurma!

Sen, sen ol hiçbir kimseyi hakir görme,
Enaniyet hissiyle başına çoraplar örme,
Anla ki bu dünyada her fert bir âlemdir,
Bu gizemli âlemi ayakta tutan kalemdir.

Kendini tanı, kendini tarif et kendine,
Hata arayacağına, düş kendi derdine,
İnsanız hata ederiz yapımız gereği de,
Kalbine aslolan hatadan dönmedir de.

Tabiatın ağırlıklarını biz taşırız de,
Biz yapar, biz eder, biz coşarız de,
Kardeşlik bulutlarına biz uçarız de,
Âlemi kanatlarımızda biz taşırız de.

Biz koşarız, biz yardım ederiz de,
Kalbin derinliklerine biz ineriz de.
Kırık kalpleri biz tamir ederiz de,
Masum insanlara, biz gideriz de.

Toplumca, biz ağlar ve biz güleriz,
Biz bayram eder biz düğün yaparız,
Biz biziz, bizde ben yok, biz varız,
Çünkü biz, enaniyetten çok uzağız.

Baharın güzelliğiyle çiçekler açarız,
Rüzgâr olup gönülden gönüle uçarız.
Biz hendekler kazıp köprüler kurarız,
Oradan yaralı gönüllere hızla akarız.

Biz, birbirimizden ayrılmaz bir bütünüz,
Allah ve Resulüne bağlanmış bir sütunuz.

31.03.2015
Yozgat