Seninle Rabbim beni tanıştırdı çok memnun oldum,
Dostluğun ve içtenliğin ile yürekten samimi oldum.

Yalanı bilmedin kimsenin arkasından konuşmadın,
Arkadaşlarını yolda bırakıp ortalıktan savuşmadın.

Yaşamın ile haktan ve adaletten asla ayrılmadın,
Eyyamcılar gibi yaşayarak rüzgârla savrulmadın.

Arkadaşının birini diğerinden hiç üstün tutmadın,
Müslümanın hakkını gözetip ona iftiralar atmadın.

Sen iyi bir idarecisin, Allah size zeval vermesin,
Allah duâlarını kabul etsin, elini boş çevirmesin.

Öğrencilerin için gece, gündüz demeden çalıştın,
Onları yükseköğrenime göndermek için uğraştın.

Hakkın rızasını daima nefsinden en önde tuttun,
Fakir fukara demedin, bütün çocukları okuttun.

Ehl-i sünneti sevdin, sünneti hayatına uyguladın,
Bid’ât ve hurafelerden uzak durmayı vurguladın.

Elbisesi olmayan öğrencine, elbiseler giydirdin,
Fakir ve fukaranın çocuğunu muradına erdirdin.

Sen ki tevekkül ederek dayandın, yüce Rabbine,
İbadetlerini hiç eksik yapmadın, sarıldın dinine.

Cemaâti bırakmamak için elinden geleni yaptın,
Tevhidin kulpuna sarılıp bir olan Allah’a taptın.

Gece gündüz demeden İslam için coştukça coştun,
Hasta halinle bile ezan okununca cemaate koştun.

Sevdiğini Allah için sevdin, kimseyi hiç kırmadın,
Hakkın yolundan yürüdün batıla zaman ayırmadın.

İmam Hatiplerin başarısı için hep koştukça koştun,
Allah’ın rızasını kazanmak içinse coştukça coştun.

Yorulmak nedir? Bundan sen, daima uzak durdun,
Amansız hastalığını unutup da okulun oldu yurdun.

Öğrencilerin yataklarında üşüyünce yerinden kalktın,
Yanlarına koştun üstlerini örtüp nur yüzlerine baktın.

İmam Hatip ruhu, kuşatmış senin temiz kalbini,
Meslekçiler bile bu sevgiden senden kaldı geri.

Hizmet aşkınla durmadan hep didindin, çalıştın,
İmam Hatiplerin başarısı için okul okul dolaştın.

Gece üçte pansiyona giderek onları hep yokladın.
Kendini ilme adayarak cennet bahçesini kokladın.

Üstü açılan öğrencin üstünü, baba şefkatiyle örttün,
Onlar mışıl mışıl uyudukça içten içten hep güldün.

Öğrencilerine Ahlâklı, terbiyeli olmalarını söyledin,
İnsanları görünce onlara selam vermelerini söyledin.

Kötü alışkanlıklardan hep uzak kalmalarını istedin,
Onların, okulda iyi birer öğrenci olmalarını istedin.

Sen, hak yoluna gittin işini güzelce severek yaptın,
Arkandan söylenen dedikodulara ise hiç bakmadın.

Öğrencilerden sana gelen problemleri bir bir çözdün,
Onların kalplerine, sevgi tahtları kuran nurlu yüzdün.

Sana dudak büken ukalalara, sen asla aldırmadın,
İbadetine sıkı sarılıp alnını secdeden kaldırmadın.

Okulun başarısı için arkadaşlarına hep danıştın,
Öğrencilerin hayrına çalışan insanlarla tanıştın.

Okuluna öğrenci kazandırmak için köy köy dolaştın,
Allah’ın rızasını kazanmak için tüm zorlukları aştın.

İmtihan için hastalığına Hz. Eyüp gibi sabrettin,
Hasta haline bakmayıp okulunu aşkına yar ettin.

Ömrün boyunca ağır hastalığını hiç dert etmedin,
“Nasılsın hocam” deyince “Şükür Allah’a” dedin.

Acılar içinde kıvransan da Rabbinden hiç yakınmadın,
İmtihan dünyasında şeytana uyup nefsine bakınmadın.

Müslüman, kardeşlerini Allah için sayıp ve sevmeli,
Kardeşinin başarısı için de arkasından duâlar etmeli.

Müslüman sevdiğini kardeşinin yüzüne söylemeli,
Müslüman, Müslümanın gerçek kardeşidir demeli.

İslam’ın kardeşlik köprüsünü hep sevgiyle kurmalı,
Allah’ın rızasını kazanmak için hep kendini yormalı.

Allah’ım! Kemal Bey’e sağlık, sıhhat ve afiyet ver,
Ömrüne ömür, borçlarına eda ve dertlerine şifa ver.

Kemal hocamı öğrencilerinin başından eksik etme!
Güzel insanı İmam Hatip camiasından eksik etme.

17.02.2011
Çekerek