Karanlığa ışık ol , yürüklere gölge değil !
Bin düşün bir söyle , boş konuşmak maharet değil !
Anlamak için dinle , hissettiğini içtenlikle söyle...
Yaşamak değil ama yaşatmak senin elinde...

Zannetme su akarda senin için yol açar !
Kurban ol da gör , başını okşayan seni deşer
Düşme , dostum dediğin dönüp kaçar
Sen tuttuğun eli el eden düzenin düşkünüsün...

Kim baksa arkasına kolay lokma görür seni
İyi niyetini anlamazlar , kullanırlar güvenini
En akıllısı sen misin yoksa delinin önde gideni ?
Öyle kolay mı deme , güvenme gurur çemberine...

Saflık , temizlik , sadakat , incelik arama insanoğlunda...
’ İnsan ’ insan olsa aramadan da bulursun aslında...
Kirlenmiş , aldatmış , yalan , dolan her şey onunla...
Gizli saklı ne yaptın bu güne kadar , iyi hatırla...

Unutma sakın , belki de bu günün yarını yakın.
Gözünü yumsan açmaya mecalin yok unutma sakın.
O istese , pınar olup akan bal ’da tat yok.
Büyüklenme , bakmışsın taşıdığın bedende can yok.

Geldik-gidiyoruz bu hayat yolunun yolcusuyuz.
Hanlara sığamadık , hamamlarda ise sefalar.
Nefsine uyup , cefa çekmeye niyetin var gibi yaşadın!
Şükretmedin bir gün olsun , tövbe etmedin sen !

Kabrine sığamazsan eğer haber ver !
Avucum da açılmıyor artık bilmem nedendir ?
Kimedir bu göğü arşınlayan sela , kimedir !
Ölen öldü artık , yüreklerde dua’lar ruhuna...

Ey insanlığını kaybetmiş yüzsüz ayna !
Çevirme yüzünü bana , utanıyorum bakmaya...
U T A N I Y O R U M . . .

Yunus Özkan

5.4.2015 02:20