2
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
2314
Okunma
Kafiyeler öksüz, heceler eksik
Şiirin çadırı çöktü ardından
Gülmüyor çehreler, suratlar asık
Şairler gözyaşı döktü ardından
Kalemler yazmıyor tükendi sözler
İlk günden dostların hep seni özler
Karakoç dendi mi yürekler sızlar
Şiirler boynunu büktü ardından
Bayramlar ağladı, mateme döndü
Muarızların bile neşesi söndü
Hasana mektuplar postada yandı
Irmaklar gözyaşı aktı ardından
Hâkimler, tohdurlar, mebuslar üzgün
Mağdurlar, hastalar, seçmenler kızgın
İbişler, liboşlar canından bezgin
Şaşkın şaşkın hepsi baktı ardından
Ters esen rüzgârın kırıldı gücü
Hedefsiz okların köreldi ucu
Safa durdu cümle şucu ve bucu
Cümlesi bir ağıt yaktı ardından
Lambada titreyen alev buz tuttu
Kâğıtlar kalemi aşkta uyuttu
Mihriban kendini bile unuttu
Kalbini yerinden söktü ardından
5.0
100% (5)
Cevap Yaz