Giderken demiştim sana: hayat boş, çabuk geçer zaman
Günler, aylar hatta yıllar takılıp gider bir nehrin arkasına
Karışır çakıla, kuma, tutunur bir dal parçasına sürüklenir dere-tepe!..
Bitmeyen, geçmeyen sevgidir, özlemdir insanı hayata bağlayan…

Demiştim sana giderken: hayalinden bir parça bırak da bana
Hüzün yazarsa yokluğunda yüreğim
Üzerini örteyim de görmesin gözlerin
Aklında gülüşüm kalsın sadece, yarana merhem!..

Birkaç tel de saç düşür yanaklarına
Dokunmasam da uçuşan saçlarına
Esintisi gelsin ellere mahkum ellerime
Can olsun melt; kendinden ıslak, kendinden bezgin yüreğime…

Giderken demiştim sana:sıcaklığından bir parça bırak da bana
Karlı kış günlerinin soğuğundan korunayım
Olur da aydınlığını ve ilgisini esirgerse tenimden güneş
Sarınırım şefkatine, kimseye görünmeden ağlarım gizlice
Ve kandırırım kışı: bak, bende dört mevsim de yaz, diye!..

Bir şey biliyorum ki, bunları senden istiyorum
Buluttan akan her damla, benden bin damla
Sen kabullenmesen de yol yarılanmış, hayat dörtnala
Sırtıma döşenen yalnızlık, üzerimde ağır bir yük
Anlasana yarınlara yatırım gerek, sevda gerek boş kalplere…

Bendeki sevda baki; saçları kızıl, gözleri yeşil
Ve her şey hakiki…Ya sendeki?
İsterimki, sende de olsun bendeki!
İkimizin de gönlünü hoş tutsun aşk…

Sevmek aydınlıktır, yaşama sarılmaktır varlık
Var olalım ki biz; sokaklar insansız kalmasın
Anılar akıldan silinmesin, düşler sahibini terk etmesin
Zorla gülümsenmiş pozlar gibi önce yüzümüze gülüp
Sonra arkamızdan iş çevirmesin hayat!..

Sen benden, ben senden hiç gitmeyecekmiş gibi
Mutluluğumuz hiç bitmeyecekmiş gibi
Sevda ekelim gül bahçelerine, kokumuz sarhoş etsin toprağı…
Ve ben seninleyken, diyeyim her şeye eyvallah!..

“Aklın yolu birdir” Sen de yokla aklını ve düşün biraz
Hangi gözbebeği taşır bu hasretin yükünü?

Rukiye Çelik
6 Nisan 2015/ANKARA