a.
şiiri körelten mızıka sussun
endamı yetsin bu akşam vaktinin
körkütük alazlarını içiyorum özleminin
yanmak benim mizacımda dürülü
yun ey gözlerimin menevişlerinde sen de
git ama en uzağıma ve dur sesimin menzilinde

köyün delisi geldi desinler
yüzünü gösteremeden birileri
bin iblis çöksün üzerlerine

kırdım ya peymanesini aşkın
taşa çaldım göğün sebeplerinden
muhtıra yetmez bu isyana bilirim
bu isyan diriltirse sesimi
ihtilal tez kopar damarlarımdan

kavga…
yitirilmiş umutlarımızın sus payıdır
daha çok gırtlağımıza sarılır ellerimiz
rüzgar çevirir dal kırılır ikliminde
ödümüzde büyümüş bir karaltı
kağıttan gemilerle sığınır limanlara
kavga …yitirilmiş umutlarımızın sus payıdır

a.1
sır emanetli bir geceye
bir başka gece daha beklenir
sobelenmesi için arananın/
ah yüzük takatinde mi taşır insan
gölgesiyle giyindiği emaneti
bir nefeslik duman kararınca konuşur

b.
işte işret fıtratında kırılan söz
cürmünü çoktan bağışlamış hükmüne
vefasızlık koyulaşmış eteğinde bir adam
dolanır şehvetli salyasını akıtarak
adamlığını sorgulatan adımlarıyla
yürür geçer gecenin içinden

kılıç kınından utanır
uyku girer ifsat için araya
kelam meclisini korkarsa
tuz kokar ölüm bulanır nedenlerini

b.1
ihtişam kulpundan tut bakalım akıl
atıl yüreğin kesiyorsa aşkın içine
su yanar bu ırgatlığın terinde
suç değildir hiçbir şarkı

c.
her şey çömelmişken gözlerinin içinde
gözlerinin içinde bir ayaklı gül gibidir yalnızlık
fay hattında tutar adamı
adamlık işte o zaman lazımdır
uzanıp kotarabiliyorsan elini yarına
bir ilmiğin sultasından boynunu
gözlerini içinde bir ayaklı gül gibidir yalnızlık

c.1
haydi çarelen adı sanı duyulmadan aşkın
dudaklarını uçuklat mevsimlerin
görücüye çıkarmadan sev sevebilirsen
direncini var et inadınla
aşk bu tarafı değilsen her nefesinle
bertarafsındır
hükmü olmayan bir evrak gibi