Çok sıkıldığım bir anda, Eşime "hadi dışarı çıkalım, bir yerde yemek yeriz" dedim. Evde çok işi olduğu gerekçesiyle gelemeyeceğini söyledi. Üzüldüm ve sosyal medyada "Bazen alıp başını gitmek gerek..." diyerek bir durum paylaşması yaptım...
Bunun üzerine, Azerbaycan’ın özgürlük savaşçılarından, çok değerli Gözel Bayramlı Hanımefendi, yine Azerbaycan’da demokrasi ve özgürlük, hak ve adalet mücadelesinin çok değerli isimlerinden biri olan, Şaire - Yazar Saadet Cahangir Hanımefendinin alıp başına gitmeyle ilgili çok değerli bir şiirini paylaştı...
Bendeniz de, anlık olarak o şiire nazire sayılabilecek bir kaç mısra karaladım. Her ikisini de buraya alıyorum...

Yorğun bir axşamüstü
çəkilən kölgələrlə
alıb başımı getsəm...
getsəm,
rolları zalım,
bu tamaşa dünyada
oyunum bitən kimi...
getsəm,
“Leyla!” çağıran
məcnun səhralar boyu,
yalın, quru bir nəfəs
ruhuna gedən kimi...

Alıb başımı getsəm –
üz tutduğun aynalar
gözlərin kədərində
könlünü görən yerə,
dilək ağaclarına
asılmış məktubları
ağ qanadlı mələklər
alıb götürən yerə...
Getsəm,
ömür rəsminə
çəkilmiş acıların
yanğınından geriyə
qalan o kül, o tüstü...
beləcə,
səssiz-səmirsiz
çıxıb arxa qapıdan,
kimsəyə görünmədən
getsəm,
bu axşamüstü...


Saadet Cahangir


Çekip kapıyı arkamdan
Aldım gittim başımı
Bir bahar akşamıydı
Garibanın şamıydı
Bir kuru ekmek ile
Bir baş da kuru soğan
Olsun bir kaşık aşım
Ah bir de can yoldaşım
Olmasın malım mülküm
Vatan millettir ülküm
Diye hep hayâl kurdum
Lâkin artık yoruldum
Sürmeyecek ömürlük
Bir soluk özgürlük
Bir tutam da mutluluk
Çok gelmiş olmalı ki
Aldım gittim başımı
Bir yudum hasret diye
Sevgiliye gönderdim
Sessizce gözyaşımı…


Cahit Kılıç
İstanbul, 04 Nisan 2015