Her gün izledim seni,
bazen gülerdin, gülüşünün sebebi olmak isterdim.
gözlerini güldüren ben olmak isterdim,
olmadı..
her gün izledim seni,
benim olmayan gülüşe aşık oldum.
bana bakmayan gözlerinde aşkı buldum.
cennetin tarifiydi gözlerin,
ben kendimi; bana bakmayan gözlerinde bulmuştum.
gözlerime değmeyen gözlerindeydi aşkın adresi.

her gün izledim seni,
bazen birşeyler anlatırdın hevesli hevesli.
tek tük duyduğum cümleler kıskanışım olurdu.
cümlelerin dudaklarına değişini kıskanırdım.
dudağına değen cümleler ve
dudağıma değmeyen dudakların vardı.
söylediğin her cümle kıskanışım olurdu;
o cümleler benim kulağıma değsin isterdim,
o cümlelerin kişisi olmak isterdim..

her gün izledim seni,
burnuma değmeyen kokunu özledim.
hiç duymadığım bir koku oldu özlemim.
burnuma değmeyen koku oldu sevişlerim.
ellerim, ellerinin gurbetliğini çekti,
ellerim, ellerinin yabancısı oldu.

kokusunu bilmediğim, gülüşünün sebebi olmadığım,
sesi kulaklarıma değmeyen birini sevdim ben.

seni senden uzakta sevdim, uzakta özledim.
bazen seni senden habersiz terkettim;
sonra özür diledim, barıştık.
bazen sana, sen bilmeden kızdım.
kokun gelmedi diye burnuma,
adım değmedi diye dilinin ucuna..

dedim ya, seni sen olmadan sevdim,
sen hiç bilmedin..