Yanlızlığım bir ciglik gibiydi ,
  Sagırlıgım kendi sessizliğimde boğulmamdan dı...
 Artık kimseyi duymaz oldum.
Ağlamayı unuttum, göz pınarlarımı kuruttum.. Şimdilerde adım gibi çevremde olup biteni farketmez oldum...
 Belkide biten bendim, tükendim, bittim...
İnan ki ben farketmez’im kendimi bile fark etmedim....
Düşünme beni  artık ben  kendimden gittim,
 Sanma ki ben seni terk ettim...
Ben artık mavi degilim,
 Zaten mavilerde eski maviliğinde degiller...
 Gökyüzü puslu, deniz yosunlu  tabiat bile kirlenmiş...
 Güzel olan ne varsa zaten bitmiş,
Yani demem o ki  tek değişen ben degilim.
 Hani hep derler ya hayat müşterektir diye, bende hayat müşterek gibiyim...
Hayat nasilsa bende öyle biriyim...

(Bir radyo sitesinde nickimi asil mavi’den değiştirip "farketmez" yaptim ona atıfta bulunarak yazilmis bir siir..)