Sen saçlarını savurunca,
Fırtınalar kopardı aç ve susuz ülkelerde.
Gözlerini kıstığında,
Bir gemi belirirdi denizin ortasında.
Geminin önce dumanı, sonra bacası,
En sonunda da kendisi görünürdü.
Dünyanın yuvarlaklığını,
İspatlamak isteyen bir gemi

Oysa benim,
Ne bir şüphem ne de bir fikrim vardı,
Dünyanın yuvarlaklığı hakkında.
Hem ne deniz görmüştüm o ana kadar
Ne de bir gemi
Ama olsun.
Bu ayrıcalıklı bilgimle
Büyüklük taslayabilirdim sizlere ey insanlar

Sen ellerini çırpınca
Dünya savaşı çıkardı tarih kitaplarında
İsimlerini muallimlerden öğrendiğim ülkeler
Birbiriyle savaşırdı kıyasıya
Çeşmeye ağzımı dayayarak su içmemeyi
Susuzluğunu gidermek için canından olan
Bir arıdan öğrenmiştim.

Sen dizlerini kırıp oturunca
Ben bir havuz başında bulurdum kendimi
Çeşmelerden biri doldururken bu havuzu
Diğeri de inadına boşaltırdı nedense
Oysa ne havuzun umurundaydı çeşme,
Ne çeşmenin umurundaydı havuz.
Çeşmenin de havuzun da tasası bizlere düşerdi.
Kalem tutarken acırdı,
Oyun oynamaktan çatlayan ellerim.

Ahmet TUNCER