İnsanı düşünmeye sevkeden; Harika bir anlatım... Dopdolu bir içerik...

Kendi ölümünü görmese ve ölümü yaşamamış olmasa dahi
İnsan aklı; Öleceğini ve bedeninin toprak olacağını bilir...
"Ölümü Yaşamak" deyince nasıl bir tezat oluşuyor akılda.
Belki de bu yüzdendir;

"çekilirken harcı-âlemden ruhumuz
dipsiz çukurlarda düşer divaneyi vesveseye akıl"

Oysaki Âdemoğlundan ruh çekildiği zaman geriye kalacak olan zaten topraktır.

V"e düşün o vakti ki, Rabbin meleklere: «Ben, kuru bir çamurdan biçimlendirilmiş bir balçıktan bir beşer yaratacağım.
Ben onu muntazam bir insan kıvamına getirip içine ruhumdan üflediğim zaman, derhal onun için secdeye kapanın!" (15/28-29)

Ve zaten Âdem;

Sözlükte "yokluk, hiçlik, varlığın zıddı ve varlığın yaratılmasından önceki hal" anlamına gelen adem,
tasavvufta, "mâsivâ, zulmet, bâtıl, çirkin" anlamında kullanılmaktadır.
Tasavvufta adem iki çeşittir:
a) Mutlak adem (adem-i mahz); sırf yokluk anlamına gelir. Bu manada adem, var olması mümkün olmayan yok anlamındadır.
b) Mümkün adem; mevcut olmayan, ancak var olması mümkün olan yokluktur.
Bu anlamda adem, "şey", "ayn" ve "zât" olup bir kısım nitelik ve özelliklere sahiptir.

Mümkün adem, Hakk'ın kendisinde tecelli ettiği bir aynadır. (M.C.)

Değerli Şaireyi canı gönülden kutlamak kalıyor.
Saygılar,selamlar ile...