Neyini Duymak isterki kulağım..!
Anlatsın dilim..!

Portlak gözü mü, Şekilsiz Burnu mu,
Yada!
Çatlak beyninin durumunu mu ?

Mevlamın emriydi aşk
Göz gördü
Gönül sevdi,
Tüm uzuva hüküm verdi.

Gittiğinden sonra ama gözlerim açıldı.
öyle anladım; o sözü!

suç sadece gözlerinimmiydi?
Diye düşünüyor, çelişiyor uzuvlarım,
Hayır sesleri yükselsede, Tüm hücremden
yinede gözler mahçup’
seni gördü
seni seçti diye,

Gözlerim, ağlamaklı’
Yüreğim dağlanmaklı,
Dilim haykırmaklı,
Kulaklarımsa tıpalı,
Ama;
Neylesin gözüm!
’Mevlanın Emriydi aşk’ı yaşamak,

Göz gördü - gönül sevdi.

Emri baki bu yol,
Diyerek tutundu; El kol
Ayaklar yoldaş,
Saçlar ise Aklıma sırdaş oldu

muhasebesini kim verecek çekilenlerin,
bilinmiyor!
Tazminatı kime kesilmeli, muamma’

Vasatı düşükdü bu sevdanın zaten,
Ben sevdim,
sen sevmemiştin,

Meğer;
’ Aşkın gözü körmüş’
Geç anladım..!

Dolayısıyla ben çekiyorum..

Şimdi;!

’Her aklıma o çirkin siluetin düşende,
Umutlara fire vermekle birlikte, intihar vakaları yaşanıyor,
giyiyorlar sırayla ak kefeni saçlar..

Fatih EFE
(Hitaf-i)