Sarhoş olanda gezer, aşk- ı ilan
Ne gezer aşk, ayığın yüreğinde?
Kendinden geç! ye iç aman;
Bu âlemde sevda ile geçinilmez.

Sakın! sû-i zanna kapılmayasın,
Kim delidir, kim velîdir bilinmez.
Şarabın tadına varmaya bakasın;
Bu dünyada akıl başta gidilmez.

Aman ha; zâhire aldanma gâfil!
Bakan her göz; aynısını görmez.
Kimi bilir sapık, kimisi görür sefil!
Hayyam gibilerle; bu yol seçilmez.

Nûş-a nûş gidersin kendi kendine,
Havz-ı kevser gibi yutup genzine
Aklı meze etme! dünya derdine;
Sâkinin elinde bu ömür biçilmez.

Şu akılla bilmem kaç sırra uzandın?
Sarhoş ol dedim, sende inandın!
Nûş-i hayatla bilmem ne kazandın?
Varlık ile bu dünyadan gidilmez..

Zâhire bakıp bu mal bitmez sanıp,
Alayişe aldanıp, or’da burda sızıp
Her yüze güleni dostum sanıp,
Ya rab’la gönül köprüsü kesilmez...
Şarapla Sırat köprüsü geçilmez...


Fatih EFE