2
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1170
Okunma
ŞİİR YAZAN HER ŞAİR ARKADAŞIMI TÜRKÇEYE HAKİMDİR DİYE DÜŞÜNÜRÜM. ŞİİRİN ALTINA SÖZLÜK KOYMAYI DA BU YÜZDEN GARİPSERİM. BU YÜZDEN ŞİİRDE SÖZLÜK VERMEYİ HİÇ AMA HİÇ SEVMEM. BU DEFAYA MAHSUS HOŞ GÖRÜNÜZ BU SAYGISIZLIĞIMI.
Alışmak: Yabancılık çekmemek, garipsememek, yanmak, tutuşmak.
Bitmek: Tükenmek, yetişmek, mest olmak, hayran kalmak.
Kanmak: Kanmak, aldanmak, hazzına doymak.
Sürgün: Sürülmüş, filiz.
Bar: Bar, meyve.
Tay: Denk, eş, eşit, dengeyi sağlayan şey. (Bebekler için tay tay demeleri bundan olmalı)
Han: Han, dünya, yönetici unvanı.
Hayy: 99 Esma-ül Hüsna’dan biri.
Bülbül: Bülbül, müezzin. (İslam bülbülleri diye söyler yunus)
Tur: Tur Dağı, tur, dönüş, gezi, dolaşma.
Mermer: Yüz, mermer.
Yar: Sevgili, uçurum.
Bir an’ı bekledim alışmak için
Korda biten kül bulsaydım yanardım
Sürmeli düşleri bölüşmek için
Zorda biten kul bulsaydım kanardım
Karanlığa zeval verirken perde
Bülbüller öterken vakti seherde
Felek sürgününü taç bilip serde
Barda biten dal bulsaydım tünerdim
Gün çıkar aydan bin seneden öte
Can çıkar Hayy’dan an sineden öte
Han çıkar taydan dön Sina’dan öte
Turda biten yol bulsaydım dönerdim
Bülbülün feryadı güle ayanmış
Gülü hayalinde hep öyle sanmış
Delibal düşleri mermerde kanmış
Yârda biten gül bulsaydım pınardım
Celil ÇINKIR - DELİBAL
5.0
100% (7)
Cevap Yaz