.
Bıkkın bulutlardı kış, kestaneydi avuçları çocukların
bilmiyordun bir gecenin yarısı ile neler yapıldığını
aklımda zehirli soğuk bi bıçak
ters çevirip koysam diyorum illa bir yere batacak

içli bir özlemek besliyorum hemen dudağımın kenarında
memleket kokusu uzanıp yatmış gibi şurama
kıvırıp bacaklarını, ah annemin eline sağlık
bakıyorum bin yıllık uzaktan kendime
yıldızların süslü ışığı saçlarında, öyle cömert ki rengi siyahın
gözlerinden saçlarına darmadağınık
er düğümleri boynunun, gülüşünden geçince o gürültülü otobüs
yaslıyorum alnımı uzun uzun

sesimin çıplağını giydiremiyor yine de
ardımdan dökülen sular, yönsüz
sen hiç bilme istiyorum kimseyi
kimse kimseyi çok uzun unutmasın

tahliye edildik , dünyanın kelimeleri de yandı
kalmadı kalbimizden başka yürünecek asfalt
ağacın aynasına bakadurdu dağ,
yıkılıp geldi avuçlarıma sonra ,meğer azıcıktı

gümüş ağızlı kırlangıç, bi mevsimdi aslında
yasemenler taşıdı boyuna, boyundan büyük
bir şiire hep sonundan başladım,
ekmeği ortasından kırmayı sevdim,
dişlerimi bir elmadan toplamayı,
gülümsedik, yüksek balkonundan şehrin
çocuk bizdik, oysa saat yüzümüze bakıp dil çıkardı
.