Koklayarak öper kadınlar
katıksız,saf,içten..
ana gibi, yar gibi, yaren gibi.
bazen küçük bir öpücüğü içini ısıtmaya yeter
gülüşüyle iner ilk cemre..
nefesiyle çiçek açar; rahmet yağar.
gökkuşağı gibi sarar ruhları.

Der ki sevdiğine;
ben kadınım..
gülüşlerim yurt,kalbim mülteci
güldürdüğün kadar güzelim
sevdiğin kadar sevdalı..
gülüşüm; yüreğimin gönül penceresinden
şiirler bırakır papatya saflığında
yürek kıyına..

Ben kadınım!
beklemeyi en iyi ben bilirim..
gözlerim nemli,hayallerim umutlu
olmadığım yerde sızılar bırakırım
keskin,kırgın, içten..
çok seven..çok sevdiğindendir bu kadar incinen
gülüşüm yansır..
ama; hüzünüm hep içeride kalan.

Ben kadınım!
ne çok şeyi anlatır gözlerim
bakışımda saflık, gözlerimde efkar
gamzelerimde sır,
dokunuşumda sıcaklık
gülüşümde narinlik.

Ben kadınım!
sensizliğin şiirini yazan
sevdasını kilime harf harf dokuyan
hasretle kavrulmuş yüreğini,
yüreğinin cennetini..
sevdiğinin yüreğine eş eden..

Ben kadınım!
dudakları mühürlü,
sevdası,aşkı mabedi, yürek ürpertisi
cennet kokan..
solunda kıblesi, avuç içinde duası
eksilmeyen.