Kanıtlanmış bir türküdür hayat
Benim ülkemde iyilik ileri derecede hassasiyettir
Kaç kişilik olduğuna değil
Harbiliğine nazar edilir
Arafın hükmü geçmez yüreğimde
Bir şey ya sonuna kadar iyidir
Yada dibine kadar kötüdür
Şeksiz gümansız sevilir yarın
Umut alınır satılır değildir
Dün kadar birikmeye değil
Kalu beladan beri var olana vefa gösterilir
Bu sebeple ben denmez kitabımız da
Biz demek ben hükmündedir
Her birimiz çok kalabalık ben olur
Saf tutarız kalbi olanların meydanında...

Israrla yarını vadeden umutlanmanın kalbi
Bu lütufkar gülüşlerin renginde saklı olmalı
İçini bu kadar net ve güzel gösterebilen dünya
Ancak çocuk armağanlı sevinçlerle alkışlanmalı
Ah iyiliği irilterek bakabilen bir başka bakış
Sıcaklığıyla güneşi utandıran bir başka yürek
Hangi faninin harcı alem ahvali olabilir ki
İnsan çocuklarının kirlenmemişliğinden başka...

Taşları yorgun evlerin sadağındayım mir
Elimin erdiği seslerin saçlarından tutup
Mutluluk çığırtkanı kelimeleri savuruyorum
Kalbin üstüne yakılan türküler gibi
Bir kavga bitmeden yeni bir aşka başlıyorum
Bu dağlar göklerin en eski merdiveni mir
Beni çağıran öfkeler gibi tırmandığım
Aklımsız susup konuştuğum uçurumlardan
Kalbimle savrulduğum şiir bahçelerine
Sen olana kadar kan ırmaklarımı aktığım
Ateş diyorum yandığı yankılanmanın suçunu
Ben olup giyinmiş bitici bir acizdir mir
Güzelliği olanın kıvılcımıyla harlanır habire
Güzel ne ki güzelliği kim kotarır hayata
İşte odur benim bende aradığım aşk mir

Ey köleliği kışkırtan put
Senin kilitlediğin ömürlerin ölümünü söyledim diye
Elleri patlayana kadar alkışlayanların
Safına durdum sana bakıyorum
Kulluğumdan vazgeçtiğim her an karşında
Kirine küpürüne bakmadan
Gözlerime seni içiriyorum
Beni kim bağışlayacak kim kimliğimin kimseliğini söyleyecek
Aldırmadan aklımın sızlayan yerlerine seni sürüyorum
Sahte cennetinin gılmanıymış gibi
Hep eksilerek yaşıyormuşcasına ölüyorum...

Çok değerli bir vaktin hepsini kazanmanın
Yaşanılacak iklimidir namaz
İrileşen iblisligin canına od tıkayıp
Haklı olmanın ihtişamıyla
Zafer kazanmanın hükmüdür namaz
Dünya hükümlüsü vakitlerden
Özgürlüğe davete icabettir namaz..

Gözlerinin tarlasına ekip biçtiğim ne varsa
Sesinden söylediğim sevda şarkılarınadeğin
Ne varsa gönül dağından akseden bana
İşte ben o halin ahvaliyim
Sevmenin en vefalı cömerti olmakla başlayıp
Muradım muradın olanadeğin ölmeyeceğim
Ama önce böylesine sevecek bir SEN bulmalıyım
Daha önce bulduğum ve uçsuz bucaksız yaşadığım
Senden daha çok sen olmalı bulduğum sen
Misal mislince cennet olduğunda
Bütün cehennemleri nefes nefes söndürebilmeli
Ve beni bildiklerimden daha çok anlatabilmeli...

Taş gibi gerçeğin içinden
Hayal gibi bir güzellik çıkabiliyorsa
Taş kalpli insanlardan da naif bir iyiliğin
Aksetmesi mümkündür diyorum
Ölmemiş kalpten ümit kesilmez değil mi
Şairleri susturan da konuşturan da
İşte bu çerçevesiz manzaradır...

Bizim olmayan ben’in şerrinden
Rahman’a sığınıyorum
O ben ki bende ki azılı şeytandır.
Ben bana sırnaşık bu benleri
Biz olmanın haysiyetiyle var etmek istiyorum
Biz olmanın melekliğini çoğaltacak
Her kelimenin harmanisine bürünüp
Avazım çıktığı kadar içime bağırmak istiyorum
İçimde ki her ben duyup anlayana kadar
Anlayıp biz olmanın erdemini yaşayana kadar
Ah ben; iyiliğin dengesini ifsad eden iblis
İslah olanadeğin iflahını sökeceğim bil
Bil ki ya biz olacaksın ya da cehennemi boylayacaksın...

Her haksızlık gürültüdür
Duyan beri gelmezse zalim olur
Dur demez sukut ederse iblis
İnsanca bir ömrün Allah’lı olması adına
Yaşamak böyle bir eylemin aşkıyla olur
Kadın diyorum bir damla daha az değil
Erkek de bir zerre daha az değil
Her kimse haksızlığıyla azalıyor
Merhametiyle çoğalıyor
Böyle olmanın dışındakiler
Dışarısındadır aklın ve kalbin...