Zimboli İsmail duygusaldı
bizim Dostlar Kahvesi’ne gelirdi
yıllar önceydi
meraklı bir kedi gibiydi
içtendi,samimiydi
olmadık şeylere kızar
umulmadık şeylere güler geçerdi
Fener’liydi
Kadıköy Moda ’da oturur
Barış Manço’ya komşuyum derdi

Pendik sahilinde tanıştığım onlarca arkadaşın
en harbisi,en eksantiriği idi
Teksas,Tom Miks,Zagor okurdu
tam bir apolikti
ne sağcı,ne solcuydu
Maradona hayranı
bir futbolcuydu
Mustafa Denizli onu beğenmişti
fenerliydi ama
cimbomda oynayacaktı
sene 1987ydi

yenilmez yürekti
yani aslında çelik bilekti
Cüneyt Arkın’a dublörlük yapacaktı
yönetmen Çetin İnanç’ın
birkaç avantür filminde oynadı
meşhur olamadı
olsun derdi
güler geçerdi
demekki Allah artiz olmamı
istemiyor derdi
bizide güldürürdü

arkadaşlığımız askere gidene
kadar devam etti
sonra öğrendim
Erzincan’da sıhhıye çavuşuymuş
yanına gittim
askerlik yaramıştı
kendisiyle barışıktı
az konuşur çok iş
yapardı
Beyazıt meydanı’nda volta atardı
üniversiteli gençler müdavimiydi
onun

onlara dersler verirdi
antikaya merak sardı
eski kitaplar aldı sattı
Japonya’ya gitti
uzak doğu sporlarının hepsini bilirdi
ama branşı
ki kua shu’ydu
ozandı
şiirde yazardı
Yazko edebiyat’ta şiirleri
çıktı
bir iki tane
sonra şiiride bıraktı

memleketi Erzurum’du
dadaş olsun çamurdan olsun derdi
İbrahim Hakkı hazretin
Marifetname’sini
yutmuştu
ama sorsanız
bilmiyorum,duymadım derdi
umre’ye gitti
o zaman lise sondaydık
din derslerinde
Hazreti Muhammed ismiyle
gözleri dolardı
kuşluk, evvabin
beş vaktin beşinide
kılardı.

öyle biri işte
adam gibi adamdı
zor bulunur derdim ula İsmail
senin gibi
çay, kahve ,
en kıralından yemek ısmarlardı




dün gördüm onu
20 sene sonra
yaşlanmış
saçlarına ak düşmüştü
bazı huyları değişsede
yine öyle harbiydi

haftaya derbi var dedi
geçti gitti
kadıköyde fener bayrağıyla
altıyolda tur atıyordur
şimdi


f