denizden uzak martılar, kendini çöle vurup ölüyorsa...
denizin, dalga dalga çöle akma zamanıdır.
yok eğer akmıyorsa…
bilsinki bu an, denizden vazgeçme anıdır.

duyulsun sessiz çığlığımız!
duyulsun çıt çıkarmayan iniltimiz!
duyulsun sıkılmış yumruğumuzun sesi…
duyulsun binlerce yıldır paslanmış öfkemiz.

kalem, yalanı dolanı değil…
gülerek ölüme koşanları
sarılıp aynı mezarda yatanları yazsın.

şairler, çeksin kılıcını!

var ise eğer aşkın tarifi…
yeni baştan yazılsın.
o taş kitabelere...
kan ile
ter ile kazınsın

ozanlar duvardan sazını indirsin
o masal sevdalar, yeni baştan okunsun
Ademoğlu bizden evel nasıl sevmiş
ibreti-alem için görülsün.

varsın biz yanalım ataşlarda!
varsın av olalım, o zalım avcıya…
düşelim yokluğun, yoksulluğun pençesine
dört kitap birbirinizi sevin derken…
İncil’e...
Zebur’a...
Tevrat’a...
Kuran’â... isyan edenler
onlar, girmesinler sevda bahçesine…

onlar…
yalan dünya için yalana batanlar!
üç kuruş menfaat için, amuda kalkanlar!
karıncanın yuvasını bozanlar!
kuşun kanadını kıranlar!
kundaktaki bebeğin yarınlarını çalanlar!
aşımıza, suyumuza zehir katanlar!
“ÖZGECAN”larımızı katledenler!
çocuk yuvalarında çocuk dövenler!
kadın sığınma evlerinde kadın satanlar!

onlar…
bizimle aynı mekanda, saf tutmasınlar.
bir adım dahi atmasınlar
yurdumuza, obamıza…
sevdanın otağına girmesinler
o çamurlu ayaklarıyla
o haldan bilmezler…
ezmesinler aşk’ın bakir toprağını
o vahşi toynaklarıyla…!

eyy şiir
nerde çaresiz bir ağıt duyulursa…
o ağıtlarda sesimi duydun say!

boyundan büyük mezar kazınıyorsa o masum sevdalara…
o mezarlara beni, gömdün say
yaşamak buysa eğer...
ben bu dünyadan göçtüm say!
ayrılıksa bir sevdanın sonu
ben sevdadan geçtim say!
ben kan kussamda her gece böyle…
sen kızılcık Şerbeti içtim say.